Dünya Bankının məlumatlarına görə inkişaf edən dünyada bütün əhalisinin təxminən yarısı (1,94 milyard insan) 1981-ci ildə $1,25 -dan aşağı vəsait sərf etmişdir; və bu rəqəm 2010-cu ildə 21%-ə azalmışdır, eyni dövrdə inkişaf edən ölkələrdə əhalinin sayı 59% artmışdır. Bununla belə, 1,2 milyard insan əvvəlkitək son dərəcə yoxsulluq şəraitində yaşayır, onların 50% qeyri-sabit duruma malik dövlətlərdə yaşayırlar. Gündə $2 az vəsait sərf edən insanların sayı 1981-ci ildə 2.59 milyard nəfərdən 2010-cu ilə 2,4 milyarda düşmüş, planetin əhalisinin sayı isə eyni dövr üzrə 4,5 milyarddan 6,7 milyarddan artıq olmuşdur. BMT-nin İnkişaf Proqramına görə İndeksə daxil edilmiş təxminən 1,7 insan - 109 ölkənin əhalisinin üçdə biri olduqca yoxsul şəraitdə yaşayır. Beynəlxalq Əmək Təşkilatı məlumat verir ki, işləyən yoxsulların sayı qlobal miqyasda azalmaqdadır; 2000-ci ilin başlanğıcından 2013-cü ilədək gündə payına $1,25 düşən işləyənlərin sayı 600 milyondan 375 milyon insana (ümumi məşğulluğun 11,9%) azalmışdır, eyni zamanda həmin dövr üzrə  payına $2  düşən işləyənlərin sayı 1,1 milyard nəfərdən 839 milyon nəfərə (ümumi məşğulluğun 26,7%) azalmışdır. Hazırda, yoxsulluğun ciddi şəkildə aradan qaldırılmasının mümkün olduğu dövrdə, bütün dünyanın diqqəti gəlirlərin qeyri-bərabərliyinə yönəlmişdir.

Dünya ÜDM 83 trilyon dolları keçmiş, 2013-cü ildə 2,1%-ə çatmışdır ki, bu da BVF-nin 2011-2015-ci illər üzrə verdiyi 4,6% orta proqnozdan azdır. Yaranan bazarlar və inkişaf edən iqtisadiyyatlar fondu orta hesabla 5%-ə bərabərdir, və eyni dövr üzrə inkişaf etmiş ölkələrin iqtisadiyyatı 1,4% artmışdır. G20-nin dünya iqtisadiyyatında payının 2011-ci ildəki 87%-dən 2012-ci ildəki 77%-ə enməsinə baxmayaraq ABŞ, Avrozona və Yaponiyanın payına  əvvəlkitək demək olar ki, dünya istehsalının yarısı düşür. BMT-nin İnkişaf Proqramı 2020-ci ilə Braziliya, Şin və Hindistanın birlikdə ÜDM-nin Kanada, Fransa, Almaniya, İtaliya, Böyük Britaniya və ABŞ-ın ümumilikdə ÜDM-dən artıq olacağını proqnozlaşdırır.  Bazar iqtisadiyyatı yaranan ölkələrin əhalilərinin adambaşına düşən orta ÜDM gözlənildiyi kimi 2013-cü ildən $7,285-dən 2018-ci ilə təxminən $10,000 yüksələcək, bu zaman eyni dövr üzrə proqnozlara görə inkişaf etmiş iqtisadiyyata malik ölkələrdə bu göstərici $41,250-dən $50,420-yə qalxacaq.  BMT dünya ÜDM-in 2014-cü ildə 3% və 2015-ci ildə 3,3% qalxacağını nəzərdə tutur, baxmayaraq ki, əsas risk və qeyri-müəyyənliklər hələ də qalmaqdadır.

Ümumdünya İqtisadi Forumu son onillik ərzində gəlirlərdə qeyri-bərabərliyi ehtimal olunan qlobal risk kimi qiymətləndirir və eyni zamanda, işsizliyin fəsadları və natamam məşğulluq həqiqi və ciddi hesab olunur. BMT-nin İnkişaf Proqramı göstərir ki, son 20 il ərzində ölkə daxlində gəlirlərdə qeyri-bərabərlik inkişaf etmiş ölkələrdə 9% və inkişaf etməkdə olan ölkələrdə isə 11% artmışdır. İnkişaf etməkdə olan ölkələrdə məişət təsərrüfatının təxminən 75% -i 1990-cı illə müqayisədə daha yüksək qeyri-bərabər gəlirlərin mövcud olduğu şəraitdə fəaliyyət göstərirlər. Proqramda qeyd edilir ki, "həmişə olduğundan daha yaxşı" olmağa can atılması kimi hazırkı qeyri-bərabərlik hər bir ölkədə 2030-cu ilə yoxsulluq səviyyəsindən də aşağı yaşayacaq və günə $2 sərf edən  insanların sayının və qeyri-bərabərliyin artmasına gətirib çıxaracaq. Oxfam International həmçinin zənginlər və yoxsullar arasında qeyri-bərabərliyin artacağı barədə xəbərdarlıq edir. 1% zəngin əhali dünyanın 46% sərvətini - $110 trilyonu əllərində cəmləşdiriblər, əhalinin 50%-i isə birlikdə güclə $1,7 trilyon sərvətə malikdir (təxminən bütün dünya sərvətinin 0,7%), bu da  təxminən dünyanın 85 ən zəngin insanının sahib olduğu mal-dövlətə bərabərdir. Credit Suisse qeyd edir ki, 2013-cü ildə ümumi sərvət $241 trilyona çatmış və bir yetkin yaşlı insanın payına $51,600 düşür; lakin, onların 86% dünya əhalisinin 10%-ni təşkil edən şəxslər üçün çalışır, Əmək haqqı və gəlir arasında nisbət təhlükəli şəkildə tarazlaşdırılmır.

Bunu yaxşı başa düşərək, maliyyə liderləri dünya siyasətinin gündəliyinə qeyri-bərbərliyi və struktur islahatları daxil edirlər. Bununla  belə, 99%-lə müqayisədə 1%, bütün dünyada vüsət alan digər çaxnaşma və tətillərlə yanaşı, maliyyə liderlərinin düzgünlüyünü və hazırkı iqtisadi sistemlərin ədalətliliyini şübhə altına qoyur  və daha dayanaqlı çiçəklənməyə doğru dəyişiklik etməyə çağırır. Hazırda, inkişaf və çiçəklənməni ölçmək üçün və siyasətçilərə iqtisadiyyat formalarını ölçmək və əhalinin rifahının yaxşılaşdırılması məqsədilə yeni texnologiya və maliyyə vasitələrindən istifadəyə yardım etmək üçün üDM çərçivəsindən çıxan yeni göstəricilərin işlənib hazırlanması zamanı çatmışdır (məsələn, bax: Futurologiya İndeksinin Vəsiyyəti).

İnternetə qoşulmuş 2 milyarddan yuxarı insan işlə daha geniş şəkildə məşğul olmaq üçün bazarlar tapmaq məqsədilə özü-məşğulluq, kiçik və orta sahibkarlıq üzrə yeni bazar növü təqdim edir. Yeni texnologiya və innovasiyalar ömür uzunluğunu artırmaq və gəlirdə mövcud olan qeyri-bərabərliyi aradan qaldırmaq üçün bütün dünyada insanların hüquq və imkanlarını genişləndirir. Post-2015-in inkişaf gündəliyi bütün iştirakçılar atasında, xüsusilə də özəl sektorlarda tərəfdaşlıq əlaqələrinin genişləndirilməsini nəzərdə tutur və iri korporasiyaların sosial və ekoloji məsələlərlə bağlı rol və məsuliyyətlərini qeyd edir.

Geoiqtisadi hakimiyyət mənzərəsi sürətlə dəyişməkdədir, belə ki inkişaf edən iqtisadiyyat və çoxmillətli müəssisələrə malik ölkələrin təsiri artmaqdadır. Yeni geosiyasi iqtisadi ittifaqların sayı artmaqdadır: G20 artıq G35+ olmuş, Qrup 77 özünə hazırda, dünya əhalisinin 60%-dən çoxunu əhatə edən  130-dan artıq ölkəni daxil edir, 110-dan artıq ölkə 22 regional və digər ticarət danışıqlarında iştirak edirlər. Əgər regional ticarət razılaşmalarını birləşdirmək olsaydı, onda dünya ticarət və çoxtərəfli proseslər artmış olardı.

Ticarət son 30 ildə iqtisadi inkişafın güclü təkanverici qüvvəsinə çevrilmiş və əsasən də  az ödənişli, yüksək texnologiyaya malik ölkələrə istehsalat və xidməti sifarişlərin sayını artırmaq hesabına bir çox inkişaf edən ölkələrdə istehsalat və həyat səviyyəsini artırmışdır. Orta sinfin yenidən inkişaf edən bazarı daxili tələbatı artırmaq hesabına inkişaf prosesini davam etdirir, eyni zamanda, daha az ödənişli iş yerlərini digər inkişaf edən ölkələrə köçürür, bununla da qlobal çiçəklənmə perspektivini artırır. ÜTT qeyd edir ki, 2012-ci ildə inkişaf edən ölkələrdə ixrac 4% artmış, eyni zamanda inkişaf edən ölkələrdə isə ixrac 3% azalmışdır. İƏİT-nin qiymətləndirilməsinə görə dünya ticarətinin artımı davam etməkdədir, 2013-cü ildə 3%-dən 2014-cü ilə 4,8%-ə; 2015-ci ilə 5,9% yüksəlmişdir. Bununla belə, vergi tutumu və maliyyə durumu sistemləri ədalətliliyin təmin edilməsi üçün düzəliş tələb edən maliyyə sənədlərinin mürəkkəb artımı ilə ayaqlaşa bilmirlər.

İlk dəfə olaraq inkişaf edən ölkələrdə BXİ axını inkişaf edən ölkələr üçün yatırılan  və qlobal BXİ-in 2012-ci ildəki axının 52%-ni təşkil edən sərmayələri keçmişdir. 2012-ci ildə BXİ-nin qlobal axını 18% azalmış, inkişaf edən ölkələrdə BXİ axını isə 32% aşağı düşmüşdür. İnkişaf etməkdə olan ölkələrdən BXİ-in çıxarılması artmış dünya miqyasında 31% rekord göstəriciyə səbəb olaraq $426 milyarda çatmışdır, bu zaman inkişaf etmiş ölkələrdə bu göstərici 23% olmuş və $909 milyard təşkil etmişdir. BRIC ölkələrindən axın 2000-ci ildə $7 milyarda yüksəlmiş və 2012-ci ildə $145 milyard olmuşdur (demək olar ki, dünya üzrə BXİ-in 10%). Çin ABŞ və Yaponiyadan sonra dünyada üçüncü investora çevrilmişdir. Dövlətin sahib olduğu Ötürücü Şəbəkələrə Nəzarət Sistemləri 2010-cu ildə 650 -dən 2012-ci ildə 845-ə qalxmış, BXİ axını isə təxminən $145 milyard olmuş, dünya miqyasında 11% təşkil etmişdir. 2013-cü ilə UNCTAD BXİ-nin 2012-ci il səviyyəsinə yaxın olacağını, maksimum v1,45 trilyon təşkil edəcəyini, 2014-cü ilə $1,6 trilyona və 2015-ci ilə isə $1,8 trilyona çatacağını proqnozlaşdırır.

2030-cu ilə gözlənildiyi kimi qlobal orta təbəqə 66% artacaq - təxminən 3 milyard təşkil edəcək və daha yüksək alıcılıq qabiliyyəti və tələbatı olan istehlakçıların sayı çoxalacaq. Bununla belə, iqtisadi tənəzzül və "işsizlik" tələbatı azaldır və işsizliyin daha da artmasına gətirib çıxarır. BƏT-nin qiymətləndirilməsinə görə 2013-cü ildə haradasa 202 milyon insan bütün dünyada işsizlik statusuna malik olmuş və bu da 2012-ci illə müqayisədə 5 milyon çoxdur, və əgər hazırkı vəziyyət davam edərsə, onda işsizliyin qlobal səviyyəsi 2018-ci ildə 215 milyona çatacaq. 23 milyon insan uzunmüddətli işsizlik vəziyyətinin və pərişanlığın davam etməsi səbəbindən əmək bazarlarını tərk etmişdir. Ən çox əziyyət çəkənlər 15-24 yaş arasında olan gənclərdir, onlar arasında işsizlik səviyyəsi 13,1% artmış və 2013-cü ildə 74.5 milyona çatmışdır və növbəti beş il müddətində ildə yeni iş yerlərinin açılmasının planlaşdırılmasına baxmayaraq, bu, hər il əmək bazarına gələn 42.6 milyon insanın tələbatına uyğun gəlmir. İƏİT-nin qiymətləndirilməsinə görə işsizlik səviyyəsi 2014-cü ilin sonuna 8%-ə yaxın olacaq və bu o deməkdir ki, təxminən 48 milyon  insan İƏİT-nin 34 ölkəsində işsiz olacaqdır. Göstəricilər Almaniya 5%, İspaniya və Yunanıstanda  28% civarında dəyişəcək və gənc insanlar daha çox əziyyət çəkən təbəqədir və onların işsizlik səviyyəsi Yunanıstanda təxminən 60% və Cənubi Afrikada isə təxminən 52% təşkil edir. Bununla belə, bir çox müəssisələr təcrübəli işçi çatışmazlığı hiss edirlər; buna görə də özəl sektor, vətəndaş cəmiyyəti, dövlət müəssisələri, eləcə də təhsil ocaqları arasında bu gün və gələcəkdə əmək bazarı üçün zəruri olan ixtisaslı insan kapitalı yaratmaq üçün daha sıx əməkdaşlığın olması tələb olunur. BƏT-nin qiymətləndirmələrinə görə, ÜDM-in 12%-nin aktiv əmək bazarı siyasətinə sərf edilməsi inkişaf etmiş iqtisadiyyata malik ölkələrdə və AB ölkələrində  əlavə 3.9 milyon iş yerinin yaranmasına gətirib çıxarda bilər. 2013-cü ildə bütün məşğulluğun demək olar ki, 48%-i  "müdafiə olunmayan məşğulluqdur", belə ki, bu insanların əksəriyyəti sosial təminat və gəlir təminatı sistemlərinə məhdud çıxışa malikdirlər, yaxud da tamamilə çıxışa malik deyillər. Qeyri-rəsmi iqtisadiyyat əksəriyyətinin əsas qanuni və sosial hüquqlarını həyata keçirə bilməyən inkişaf etməkdə olan ölkələrdə geniş yayılmış bir haldır. Latın Amerikasında bu cür qeyri-rəsmi iqtisadi durum bəzi ölkələrdə 50% - 70% arasında dəyişir, yaxud da Andam və Mərkəzi Amerika kimi aşağı gəlir səviyyəsinə malik ölkələrdə isə bundan da artıq faizə malikdir, lakin Cənubi və Cənub-Şərqi Asiya ölkələrinin bəzilərində bu göstərici ümumi məşğulluq səviyyəsinin 90%-ə çata bilir. Bununla belə, təxminən 30 milyon insan  hazırda qul kimi işlədilir və bunların əksəriyyəti Asiyada yaşayır.

Kənd təsərrüfatı dünyada məşğulluq mənbələrinin həcminə görə ikinci yerdə gedir və bu sahədə işçi qüvvəsinin 35%-i çalışır (bütün dünyada 1 milyarddan artıq insan). Onun dünya ÜDM-nə verdiyi töhfə sənayenin verdiyi 31%, xidmət sahəsinin verdiyi 63% ilə müqayisədə cəmi 6% təşkil edir.  ÜTT-nin 2013-cü ilin dekabr ayında qəbul etdiyi Boliviya Paketi "tarif qiymətlərini", torpaqdan istifadə proqramlarını, ixrac subsidiyalarını və inkişaf edən ölkələrə dünya bazarına çıxmağa imkan verən və onların ərzaq təhlükəsizliyini təmin edən digər tədbirlərdən ibarətdir.

2012-ci ildə 26 ölkənin İnkişaf Məqsədilə Rəsmi Yardım proqramına yatırdıqları sərmayə $128 milyard təşkil etmiş (2011-ci il üzrə verilən ilkin məlumatlar), $133.7 milyard təşkil etmiş 2011-ci illə müqayisədə 4%   və 2010-cu illə müqayisədə isə 6% azalma müşahidə edilmişdir. Qlobal İnkişaf Məqsədilə Rəsmi Yardım isə pik nöqtəsinə - $136.7 milyarda çatmışdır. Bununla yanaşı, Cənub-Cənub əməkdaşlığı rəsmi yardımın ümumi həcmindən 10%-15% artıq olmuşdur, baxmayaraq ki, real qiymətləndirmələrə görə daha da artması gözlənilir, belə ki, bir qayda olaraq onların xidmətlərini  qiymətləndirilməsi qərb podratçılarına nisbətən aşağıdır. 2012-ci ildə qlobal pul köçürmələri axını $528 milyarda çatmış, bunun da $401 milyardı inkişaf edən ölkələrin payına düşür.  Dünya Bankının qiymətləndirmələrinə görə qlobal pul köçürmələri 2013-cü ildə $550 milyard və 2014-cü ildə $594 milyarda çatacaq, və bunun $414 və $449 milyardı müvafiq olaraq inkişaf edən ölkələrin payına düşür. Vəsaitlərin mobil telefonlar, əlavələr və vebsayt vasitəsilə toplanması artmaqdadır, və DEVEX-in qiymətləndirmələrinə görə inkişaf üçün artıq $2 milyard vəsait yığılmışdır.

2012 -ci il üzrə Mikrokreditin Vəziyyəti Hesabatı məlumat verir ki,  mikrokredit alan yoxsul ailələrin sayı 1997-ci ildə 7,6 milyon nəfərdən 2010-cu ildə 137.5 milyon nəfərə qalxmış, 687 milyondan artıq insanı əhatə etmişdir, 2013-cü il üzrə hesabatda isə deyilir ki, 2010-cu illə müqayisədə 2011-ci ildə 13 milyon yoxsul ailə mikrokredit almışdır.  Bu, ilk azalma göstəricisidir, belə ki, qlobal qeydəalma 1998-ci ildən etibarən həyata keçirilir. Bununla belə, yoxsulluq vəziyyətindən aşağı yaşayan 124 milyon ailə mikrokredit almış və bu da, bir ailənin dörd üzvünü əhatə edir və 2011-ci ildə 621 milyon insanı əhatə etmişdir.

BMT-nin qiymətləndirməsinə görə beynəlxalq maliyyə əməliyyatlarına verginin tətbiq edilməsi ildə $250 milyard gəlir gətirə bilər və bu gəlir iqtisadiyyat, maliyyə, yanacaq, iqlim və ərzaq məhsulları ilə bağlı davam edən böhran xərclərinin kompensasiya edilməsinə kömək edə bilər. Kölgə bank sisteminə verginin tətbiq edilməsi inkişafa kömək edilməsində yeni mənbə ola bilər. Qlobal kölgə bank sistemində ümumi aktivlərin sürətli artımı müşahidə olunur ki, bu da 2002-ci ildə € 20 trilyondan (~ $ 27.3 trilyon) 2011-ci ildə  € 52,5 trilyona (~ $ 71.7 trilyona) qalxmışdır. ABŞ və Avropa dünyada ən böyük kölgə bank sisteminə malikdir və 2011-ci ildə aktivlərinin məbləği müvafiq olaraq təxminən  €18 trilyon (~ $ 24.6 trilyon) və € 17,2 trilyon (~ $ 23.5 trilyon) olmuşdur.

Dünyanın zənginlər və yoxsullar arasında qlobal tərəfdaşlığa dair strateji plana ehtiyacı var. Bu cür plan azad bazarların güclü cəhətlərindən  və qlobal etikaya əsaslanan qaydalardan istifadə etməlidir.   Biznesin roluna məsələn, Bill Qeytsin milyarderlərə sərvətlərinin yarısını xeyriyyə işlərinə sərf etmək kimi etdiyi çağırışa bənzər xeyriyyə təşəbbüsləri əlavə edilməlidir. Belə ki, dünyanın iri iqtisadiyyatlarının yarısı transmilli korporasiyalardır və bu müəssisələr yoxsulluqla mübarizədə və dayanaqlı iqtisadi sistemin yaradılmasında əhəmiyyətli rola malikdirlər. Hazırda, Beynəlxalq Korporativ Alyansın məlumatlarına görə 96 ölkədə təxminən 1 milyard insan korporativdə çalışırlar. 145 ölkənin 8,000-dən yuxarı şirkəti və 4,000 vətəndaş cəmiyyəti təşkilatı yoxsulluq səviyyəsini azaltmaq, iqlim dəyişikliyi fəsadlarının azaldılmasına yardım etmək,  qadınların hüquq və imkanlarını genişləndirmək, uşaqları, eləcə də əmək hüquqlarını  müdafiə etmək, habelə korrupsiyaya qarşı mübarizə aparmaq üçün BMT-nin Qlobal Müqaviləsində iştirak edirlər. Aşağı və orta gəlir səviyyəsinə malik ölkələrdə tətbiq edilən  yoxsulluq səviyyəsinin azaldılmasına bu cür ənənəvi yanaşmalar (texniki yardım və kredit) ilk əvvəl sabitliyə ehtiyacı olan qeyri-sabit ölkələrdə tətbiq edilmir. Daha zəngin ölkələr qarışıq nəticələrə malik yoxsul ölkələrə yardım etmək üçün pul, istedadlı mütəxəssislər və avadanlıq göndərmiş və hazırda, yerinə yetirilən işin nəticələri öyrənilir. Məsələn, Norveç 2015-ci ilədək meşə qırılması miqsayısını azaltmaq üçün Braziliyaya $1 milyard vəsait ödəyəcək; bu cür yanaşma həmçinin İndoneziya, Qayana və Tanzaniya ilə analoji sövdələşmələrdə tətbiq edilir.

Etik bazar iqtisadiyyatı ədalətli ticarətin artırılmasını, iqtisadi sərbəstliyi, şəffaf məhkəmə sisteminin zəmanət verdiyi "fəaliyyət sahəsi səviyyəsini" genişləndirməyi, və siyasi sabitliyi təmin edən  hökumətlərin qanunun aliliyinə riayət etmələrini, inkişaf sahəsində yerli qərarların qəbul edilməsi prosesində iştirak imkanının verilməsini, korrupsiyanın azaldılmasını, mülkiyyət hüququnun sığortalanmasını, sosial və ekoloji məqsədlərin yerinə yetirilməsi üçün biznes-stimulların olmasını, sağlam investisiya mühitinin mövcudluğunu, eləcə də torpağa, kapitala və informasiyalara çıxışı tələb edir. 

Çağırış 7 şirkət və hökumətlər tərəfindən bazar iqtisadiyyatında mövcud olan sui-istifadə halları intensiv şəkildə tətbiq edildikdə və bütün sahələrdə ayrı-seçkilik sonrakı ardıcıl 8-10 il ərzində aradan qaldırıldıqda, ciddi şəkildə tənzimlənəcək.

Regional Mülahizələr

Afrika: Afrika İnkişaf Bankının (AİB) hazırda 313 milyon insanın (regionun 34% əhalisi) orta təbəqəni yaratdıqlarını göstərməsinə baxmayaraq, cari orta təbəqənin yarısı əhəmiyyətli dərəcədə, evə Afrikanın aldığı xarici yardımdan daha çox vəsaiti ($31 milyard)  göndərən Afrika diasporasından asılıdır. 1990-cı illərin sonunda Afrikanın böyük hissəsində 4%-6% iqtisadi artım müşahidə edilmişdir. 2013-cü idə onun iqtisadi artımı 4% təşkil etmiş, və AİB 2014-cü ildə və müvafiq olaraq 2015-ci ildə 4,8% və 5%-dən tutmuş 6%-dək artım proqnozlaşdırır və qeyd edir ki, daha geniş əsasda iqtisadi artım qitə ticarətinin və daxili tələbatın artması, eləcə də infrastrukturun inkişafı ilə şərtləndirilir. Subshara Afrikası dünyada ən sürətlə inkişaf edən regiondur, və 30 ən sürətlə inkişaf edən iqtisadiyyatın yarısını burada müşahidə etmək mümkündür. Əgər bu gür tendensiyanı saxlamaq mümkün olarsa, onda region 2060-cı ilə bir milyard orta təbəqəyə məxsus insana malik ola bilər. Bununla belə, hazırda əhalinin adambaşına düşən gəlir səviyyəsi əhali artımı və gəlirlərdə yüksək dərəcədə bərabərsizlik səbəbindən aşağı olaraq qalır, Afrika İnkişaf Bankının sözlərinə görə 80% var-dövlət 100.000 insanın əlindədir. İlk dəfə olaraq 1981-ci ildən etibarən Subsahara Afrikası əhalisinin yarıdan azı (48%) $1,25/gündən aşağı yaşayır, regionda yoxsulların sayı bu dövr ərzində iki dəfə artmış və 2005 milyondan 414 milyona qalxmış, bu da dünyada ən yoxsul insanların 35%-ni təşkil edir. DB-nin optimist proqnozu ondan ibarətdir ki, 2030-cu ilə yoxsulluq səviyyəsindən aşağı yaşayan insanların faizi 16% və 30% arasında olacaq. Bundan əlavə, son dərəcə yoxsul vəziyyətdən yaşayan insanların orta gəliri təxminən $1,25 / gün təşkil edir və bu da regionda kritik səviyyə sayılır və intensiv şəkildə ac qalan və son dərəcə yoxsul vəziyyətdə yaşayan əhaliyə malik  və dünyada ən yüksək bərabərsizliyin mövcud olduğu məsələn, Cənubi Afrika, Komor adaları və Namibiya kimi ölkələr sırasına daxil edilir.

2050-ci ilə dünyada doğulan hər üç uşaqdan birinin Afrikanın payına düşəcəyini və demək olar ki, 18 yaşına çatmış hər üç uşaqdan birinin Afrikalı olacağını nəzərə alaraq, əgər yeni iş yerləri açılmazsa və kiber məşğulluğun yeni formaları kifayət qədər artırılmazsa,  yoxsulluq və sosial qeyri-sabitlik təhlükəli hal ala bilər. Qiymətləri tərəddüd edən mallardan asılılıq, infrastrukturun olmaması, qarşısının alınması mümkün olmayan korrupsiya halları iqtisadi artımı və inkişafı son dərəcə mürəkkəbləşdirir. Afrikaya yatırılan BXİ 2002-ci ildəki $15 milyarddan 2012-ci ilə $50 milyarda çatmışdır (2008-ci ildə bu cür investisiya həcmi pik nöqtəsinə çatmış və $59 milyard olmuşdur), eyni zamanda vəsait axını 2011-ci ildəki $5 milyarddan 2012-ci ilə $14 milyarda qalxmışdır. BRICS 2012-ci ildə region üzrə 36% ixracın olduğunu və bunun $144 milyard, təxminən $148 milyard təşkil etdiyini və ixracın başlıca olaraq AB və ABŞ-a edildiyini göstərir. Afrika daxilində aparılan ticarət əməliyyatları əvvəlkitək qitə üzrə ixracın 10%-ni təşkil edir və ticarət strukturunu dəyişdirmək üçün stimul olmaq baxımından olduqca zəifdir. Bu vəziyyəti Qitənin Azad Ticarət Zonasının yaradılması ilə düzəltmək mümkündür və sözügedən zonanın 2017-ci ildə istifadəyə veriləcəyi gözlənilir. Afrikanın cənub ölkələrinə pul köçürmələri 2012-ci ildə $31 milyard təşkil etmişdir. Təxminən 56.2 milyon ha torpaq sahəsi (Afrikanın kənd təsərrüfat torpaqlarının 5%) tutulmuş, və bu gələcəkdə,  onsuz da yoxsul olan insanların yaşamasına təhlükə yaradacaq. Son illər inkişaf etmiş kiçik və mikro-müəssisələrin siyasətə və sərmayə yatırılması məsələlərinə cəlb edilmələri müşahidə olunur, lakin zəngin və yoxsullar arasında qeyri-bərabərliyi azaltmaq üçün qəsəbə və yerli innovasiya sistemlərinin olması zəruri məsələdir.

Konqo Demokratik Respublikasında şəhər təsərrüfatları bir çox işsizlərin kiçik müəssisələrdə -fermalarda çalışmalarını təmin edir. Bununla belə, əhali artımının yüksək səviyyəsi, infrastruktur çatışmazlığı, irihəcmli dolayı xərclər, iqlim dəyişikliyi, sağlamlıq üçün pis şərait və təhsilin olmaması Afrikan inkişafına mane olmaqda davam edir.

 Asiya və Okeaniya:  Asiyada iqtisadiyyatın tarixi baxımdan hər zaman sürətli olması və artım həcmi azalmağa başlamışdır, lakin gələcək sivilizasiya üçün zəruri faktor olaraq qalır. EIU hesab edir ki, Çinin iqtisadi baxımdan inkişaf etməsi 2011-ci ildəki 9,2%-dən 2013-cü ilə 7,7%-ə və 2018-ci ilə isə 5,9% düşəcək. Bu cür hal məşğulluq tələbatı ilə ayaqlaşa bilməz. BXİ-nin Asiyanın inkişaf etməkdə olan ölkələrinə axını 2012-ci ildə 7% - $407 milyard azalmış, bu da Çin və Hindistana yatırılmış 50% deməkdir. Fukusimedə nüvə qəzası nəticəsində daha da mürəkkəbləşmiş Yaponiya iqtisadiyyatında mövcud olan  nisbətən uzunmüddətli durğunluq  2013-cü ildə 0,5% yaxşılaşmağa başlamışdır.  Hindistan hökuməti 2013-cü ildəki 5%-dən 2014-cü ilə 6%, 2015-ci ildə 7% və 2016-cı ildə 8% artım proqnozlaşdırır. Regionda geosiyasi gərginliyin artması, eləcə də korrupsiya, mütəşəkkil cinayətkarlıq, ətraf mühitin çirklənməsi zəngin və yoxsullar arasında fərqi bir az da dərinləşdirmiş və su, enerji və ərzaq çatışmazlığı isə yoxsulluqla mübarizəni daha da çətinləşdirir. Təbii fəlakətlər və iqlim dəyişikliyi fəsadları tam sakit okean hövzəsi icmalarının inkişafına və mövcudluğuna təhlükə yaradır. Bununla da, Asiya iqtisadiyyatının  bir vahid olaraq yaxın gələcəkdə orta gəlir səviyyəsini keçə bilməyəcəyi proqnozlaşdırılır. Bununla belə, Asiyanın orta təbəqəsi gözlənildiyi kimi, hazırkı 500 milyondan 2020-ci ilə 1,75 milyarda artacaq. çin tarixdə heç bir ölkənin etmədiyi bir işi bacarmışdır, öz yoxsulluq səviyyəsini azaltmağa nail olmuşdur - 1981-ci ilə əhalinin 84% hazırda 12,5%-i, baxmayaraq ki, 161.7 milyon insan hələ də olduqca yoxsul şəraitdə yaşayır. Çin bir milyon milyarderə malikdir və onların sayı artmaqdadır. Hindistanda orta təbəqə 300 milyon insana çatmışdır. Təxminən 2.2 milyon insanın birbaşa  və 8 milyon insanın dolayı yolla  İT sektorunda çalışmasına baxmayaraq, 11 milyondan yuxarı insan işsizdir. Hindistan əhalisinin təxminən üçdə biri ən yoxsul vəziyyətdə yaşayır, 612.2 insan isə yoxsulluqdan da aşağı səviyyədə yaşayır. Asiyanın inkişaf edən ölkələrinə dilin pul köçürmələri 2012-ci ildə $218 milyarddan yuxarı təşkil edir və Dünya Bankı hesab edir ki, onların miqdarı 2015-ci ilə $255 milyarda çata bilər. Bu vəsaitləri 2012-ci ildə  başlıca olaraq Hindistan ($71 milyard), Çin ($60 milyard), Filipin ($26  milyard) alır. Bununla yanaşı, Çin, Yaponiya və Cənubi Koreya Azad Ticarət Sazişi üzrə danışıqlar aparırlar. Bu, ən iri azad ticarət zonalarından biri olacaq və Asiyanın 70% və dünyanın 20% ÜDM-ni, eləcə də dünya ticarətinin 35%-ni ($5.4 trilyon) əhatə edəcək. Asiyanın Cənub-Şərqi Asiya Dövlətləri Assosiasiya (ACEAH), Asiya Valyuta İttifaqı və Asiya İttifaqına inteqrasiyası da müzakirə mövzusu olaraq qalır. Çinin ucuz işçi qüvvəsi axtarması və istehsal üçün kənar resurslardan istifadə etməsi Asiyada regionlararası restrukturlaşma hallarına gətirib çıxarır. Buna baxmayaraq, çirklənmənin artması, su və enerjidə yaşanan problemlər, və varlı və yoxsullar arasında uçurum Asiyanın inkişaf edən ölkələrində gələcək iqtisadi artımı şübhə altına qoyur.  İsrailin güclü iqtisadi inkişafı əlverişli sahibkarlıq mühiti və innovasiyaları dəstəkləməsi səbəbindən artmaqda davam edir. Yaxın və Mərkəzi Şərqdə (MENA) gənclər arasında işsizlik 27% təşkil edir və demək olar ki, 5 milyon insan hər il bu işçi qüvvəsinə əlavə olunur. Ərəbistan Əmək Təşkilatının qiymətləndirməsinə görə, işsizlik səviyyəsi ÜDM-i 2,5% azaldır. MENA regionunda iqtisadi artım hər şeydən qabaq 2013-cü ildəki 2,6%-dən 2018-ci ilə 5% güman edilən artım sayəsində, əsasən də Səudiyyə Ərəbistanı və Ərəb körfəzinin digər zəngin neft ölkələri hesabına baş verir. Ərəb Baharı daha şəffaf iqtisadiyyatın  və demokratik cəmiyyətin yaranmasına təkan verdi. MENA regionlarına pul köçürmələri  2011-ci illə müqayisədə 2012-ci ildə  təxminən $49 milyard - 14,3% artım qiymətləndirilir və bu başlıca olaraq, regiona pul köçürmələrinin ümumi həcminin 40%-dən yuxarısına malik  Misirin hesabına baş verir. 

Avropa: AB dünyada ən yüksək ÜDM səviyyəsinə malikdir - $16,000 - lakin Avrozona ölkələrində borc səviyyəsinin artması və maliyyə siyasətinin idarə edilməsi ilə bağlı narahatlıq mövcuddur. Avropa Komissiyası hesab edir ki,  AB ölkələrində ÜDM 2014-cü ildə 1,4% və 2015-ci ildə 1,9% artacaq (2013-cü ildə mövcud olan durğunluqdan və 2012-ci ildə 0,4% ixtisardan sonra), lakin bi göstərici Avrozonada zəif gedir. Əhali arasında narazılıq artmaqdadır, belə ki, ciddi iqtisadi tədbirlər qeyri-bərabərliyi artırmaqdadır. 2014-cü ildə işsizlik səviyyəsi, gözlənildiyi kimi, AB-nin bütün ərazisində təxminən 11% , lakin Avrozaonada 12%  çox olacaq.  2013-cü ilin sonunda ümumən 19,3 milyon insan Avrozonada işsiz qalmış, işsizliyin səviyyəsi isə Yunanıstan və İspaniyada təxminən 27%, Avstriya və Almaniyada isə 5% təşkil edir.  Şimalda kreditor ölkələr və cənubda borclu ölkələr arasında fərq artmaqda davam edir. Avrozona liderləri avronun xilas edilməsi və iqtisadi artımın stimullaşdırılması üçün bir sıra qısamüddətli və uzunmüddətli tədbirlər görmüş, eləcə də bütün Avrozonada maliyyə əməliyyatları üzrə vergilər barədə, banklara və avro istiqrazlara  mərkəzləşdirilmiş nəzarətin tətbiq edilməsi barədə bir neçə təklifi müzakirə edirlər. Yaranmış böhran da  öz növbəsində struktur islahatlar barədə danışıqlar aparılmasına gətirib çıxartdı və bu danışıqlara maliyyə suvereniteti ilə bağlı böyük həmrəylik və konsessiya daxildir. İqtisadi və maliyyə böhranına cavab olaraq AB-nin iqtisadi idarəçiliyinin gücləndirilməsinə dair yeni qaydalar toplumu, eləcə də Sabitlik və Artım Paktının gücləndirilməsi üzrə daha güclü qabaqlayıcı və düzəldici tədbirlər; büdcənin milli parametrlərinə minimal tələblər; makroiqtisadi və rəqabətli disbalansların düzəldilməsi  toplumu  2011-ci ilin 13 dekabr tarixində qüvvəyə minmişdir. Maliyyə sənədlərinə dair İslahat II hesabatı AB ölkələrində maliyyə bazarlarının və xammalın qiymətinin tənzimlənməsini, bazarda mövcud olan qeyri-uyğunluğun və sui-istifadənin qarşısının alınmasını əks etdirir. Maliyyə böhranı nəticəsində əhalinin 72%-i hesab edir ki,  iş yerlərinin açılması və işsizliyə qarşı mübarizə bu bloka aid siyasətin əsas prioritetləri olmalıdırlar.  AB-də mövcud olan korrupsiya halları nəticəsində yaranan iqtisadi xərclər ildə €120 milyard (~ $163,8 milyard) dəyərləndirir ( AB-nin təxminən ümumi illik büdcəsi), və 2013 Eurobarometer sorğusunda iştirak edən təxminən 40% şirkət biznesin aparılmasında korrupsiya, tanışlıq və  hamiliyi əsas maneə hesab edirlər. Bu məsələlərin 2011-ci ildə AB-də qəbul edilmiş korrupsiya əleyhinə kompleks qərar paketi ilə həll etməyin mümkün olduğu gözlənilir.  AB-nin 15 üzv ölkəsinin ODA-sı  2012-ci ildə $63.7 təşkil etmişdir ki, bu da dünya üzrə 50%-dən yuxarıdır. AB-yə BXİ axını 41% azalmış, və bu axın 2012-ci ildə 40% azalmışdır. Avropanın keçid regionunda artım tempi gözlənildiyi kimi 2013-cü ildə 1,4% və 2014-cü ildə isə 3% olmuşdur və 2015-2018-ci illərdə bu göstəricinin artıq olacağı gözlənilir. Sabitləşdirmə Fondu və neft və qaz ixracından əldə edilən gəlirlər Rusiyaya .qlobal maliyyə böhranından qurtulmaqda kömək etmələrinə baxmayaraq, gözlənildiyi kimi onun iqtisadiyyatı  məsələn,  başlıca olaraq da kiçik və orta sahibkarlar üçün əlverişsiz biznes mühiti kimi daxili məhdudiyyətlər, bürokratiya və yüksək inflyasiya  səbəbindən zəifləməkdə davam edir və bu da banklara artıma rəvac vermək üçün faiz dərəcələrini aşağı salmaqda mane olur. Gözlənildiyi kimi, iqtisadi artım 2014-cü ildə 2,9% artaraq bərpa olunacaq. 2012-ci ildə Rusiya Federasiyasından   birbaşa xarici investisiyalar keçid iqtisadiyyatına malik ölkələrdən çıxan $55 milyard vəsait axınının ümumi həcminin 92% faizini təşkil etmişdir.

Latın Amerikası: Latın Amerikası və Karib hövzəsi ölkələri ümumi gəlirin təxminən 48% faizinə sahib olan 10% ən zəngin insanlara malik olmaqla dünyada qeyri-bərabər cəmiyyətlərə malik ölkələr sırasında öndə gedirlər, bu ölkələrdə yoxsulların faizi 1,8% təşkil edir. Bununla belə, 2000-ci illərdə bu qeyri-bərabərlik əhəmiyyətli dərəcədə aşağı düşmüşdür. Braziliya və Meksika məlumatların qeydə alındığı  1960-cı ildən etibarən ən aşağı səviyyədə yer alırlar. Sosial bərabərsizliyin təxminən 40% azalması əməyin ödənişində qeyri-bərabərliyin azaldılmasının, ixtisaslı işçilərin sayının və minimal əmək haqqının artmasının nəticəsidir, və bunun 13%-20%-ni daha proqressiv dövlət köçürmələri təşkil edir. Qeyri-bərabərliyin 33% -54% aşağı düşməsi regionda yoxsulluq səviyyəsinin aşağı düşməsi ilə bağlıdır. $ 1,25/gün vəsaiti ilə yaşayan əhalinin sayı 20-ci əsrin son iki onilliyi ərzində 12% azalmış və hazırda 6% təşkil edir, işsizlik səviyyəsi isə ECLAC-ın qiymətləndirilməsinə görə  2011-ci ildə mövcud olan 6,4%-dən 2013-cü ildə 6,2%-ə düşmüşdür.

Braziliya yoxsulluq şəraitində yaşayan insanların sayını 2002-ci ildə 41 milyondan 2013-cü ildə 15,7 milyona azaltmışdır; orta təbəqə 2003-cü ildən bəri 42 milyon nəfər artmış və əhalinin adambaşına düşən gəliri 78% yüksəlmişdir; bu da əlverişli iqtisadi mühiti yaratmaq və dayanaqlı əsasla həyat səviyyəsinin artırılması üçün zəngin təbii sərvətlərdən istifadə etmək imkanı yaradır.  Peru yoxsulluq səviyyəsini 2004-cü ildəki 59%-dən 2012-ci ildə 28% azalmışdır. Latın Amerikası və Karib hövzəsi ölkələri Birliyi yoxsulluğun kökündən aradan qaldırılması və regional iqtisadi, sosial və siyasi inteqrasiya hesabına qeyri-bərabərliyi aradan qaldırmaq üçün səylərini birləşdirməkdə davam edirlər. Regional iqtisadi artım, gözlənildiyi kimi 2013-cü ildəki 2,3%-dən 2014-cü ildə 3,2%-ə çatmışdır. İƏİT-nin məlumatlarına görə, sənaye baxımından inkişaf etmiş ölkələrlə müqayisədə (27%) ən aşağı 4% dövlət gəlirləri şəxsi gəlirlərdən tutulan vergilərdən gəlir və eyni zamanda ƏDV yoxsul müştərilər üçün əlavə yük yaradır. "Kölgə iqtisadiyyatı", qiymətləndirmələrə görə, rəsmi iqtisadiyyatla müqayisədə təxminən 40% təşkil edir. 2012-ci ildə pul köçürmələrinin $62 milyard artan axını 37% təşkil edir. Şimali Amerikaya birbaşa xarici investisiyaların həcmində 12% azalma müşahidə olunur, regionda pul köçürmələri axını 2012-ci ildə $62 milyarda çatmışdır və bu pullardan Meksika 37% əldə edir.  Şimali Amerikaya birbaşa xarici investisiyaların həcminin 12% artmasına baxmayaraq, regiona ümumi BXİ axını 2011-ci illə müqayisədə 2012-ci ildə azalmış və Mərkəzi Amerika və Karib hövzəsi ölkələrinə investisiya yatırılmasında azalmalar səbəbindən təxminən  $244 milyard (Braziliyaya yatırılan investisiyaların təxminən yarısı) təşkil etmişdir. Vergi və iqtisadi islahatlar sabitliyi yaxşılaşdırır, lakin ölkə və regionların siyasətlərinin əsas diqqətlərini milli maraqlara və etik davranışlara yönəltmələri səbəbindən gələcəkdə bu, ölkə və regionlara birbaşa xarici investisiya yatırılmasına təsir göstərə bilər. Ümumdünya İqtisadi Forumun apardığı tədqiqat göstərmişdir ki, orta hesabla latın amerikalıların 64% ölkələrinin iqtisadi sisteminin sabitliyə kömək etdiyini hesab edirlər və bu faiz Çilidə 86%, Venesuelada isə 32% təşkil etmişdir. Çili sosial bərabərsizlik səviyyəsinin ən yüksək olduğu ölkələrdən biridir.

Şimali Amerika: İqtisadi böhrana və ÜDM-in ləng artımına baxmayaraq, ABŞ-ın dünya üzrə iqtisadi hökmranlığı sahibkarlıq əzmkarlığı və patentlərin innovasiya portfelləri sayəsində çox ehtimal ki, davam edəcək. Transatlantik Ticarət və İnvestisiya Tərəfdaşlığı və Trans-sakit Okean Tərəfdaşlığı kimi potensial ticarət sazişləri yeni qlobal iqtisadi imkanlar aça bilər. İntra-NAFTA (Kanada, Meksika və ABŞ) ticarəti kontinental iqtisadi inteqrasiyaya kömək edərək mövcud olduğu son 20 ildə üç dəfə artmışdır.  2013-cü ilin sonunda ABŞ-da işsizlik səviyyəsi beşillik minimal səviyyənin 6,7%-nə azalmış, ÜDM-in 2013-cü ldə 2%-dən 2014-cü ilə 3%-dək artımı gözlənilir, buna baxmayaraq Ümumdünya İqtisadi Forumun apardığı araşdırma aşkar etmişdir ki, Şimali Amerikalılar qeyri-bərabərlik artımını regionları qarısında duran əhəmiyyətli çağırış hesab edirlər.  Zəngin və yoxsullar arasında uçurum daha da dərinləşməkdə davam edir; 2011-ci və 2012-ci illərdə yoxsulluğun rəsmi səviyyəsi 15% (46,5 milyon insan) təşkil etmiş, bu da iqtisadi böhrandan qabaq 2007-ci illə müqayisədə 2,5% çoxdur. 1978-ci ildən 2012-ci ilədək 350 ən yaxşı dövlət firmasının baş direktorları adi işçinin mükafatlandırılmasının 5,4% artımı ilə müqayisədə 875% kompensasiya təyin etmiş  və 2012-ci ildə  Baş Direktorun işçiyə olan  kompensasiya nisbəti 273-k-1-ə çatmışdır. Oxfam qeyd edir ki, 2009-cu ildən etibarən 1% zəngin insan maliyyə böhranından sonra iqtisadi artımın 95%-nə sahib olmuş, 90% yoxsul isə daha da yoxsullaşmışdır. Əmək haqqının azaldılması ilə mənfəətin artırılması sabit xarakterə malik deyil və yerli bazarları, eləcə də əhalinin sistemə olan etibarını sarsıdır. ABŞ əvvəlkitək Təcrübə və Sənaye İşləmələrinin böyük həcmini təqdim edir və onların 2012-ci ildə ümumi həcmi $29,9 milyard təşkil etmişdir. Kanada iqtisadiyyatı əsas diqqətini dayanaqlı inkişaf üzrə dəqiq strategiya olmadan resurslara yönəltmişdir. 2013-cü ilin sonunda, işsizlik 7,2% artmış və onun 15%-ni gənclər təşkil edirlər və onların əksəriyyəti yüksək borclarla universitetləri bitirmişlər və yalnız bir neçə iş yeri onların ixtisaslarına uyğun gəlir. Kanada ailələrinin gəlir faizi 47,2%-in 20% faizini təşkil edir, bu zaman 20% yoxsullar arasında onlar 4,1% təşkil edirlər.  Şimal və Arktik regionlarda daha ucqar ərazilərdə yaşayan 400 icmanın yaşamaq üçün vəsaitləri problematik və baxılmamış  qalır. Kanadanın Beynəlxalq İnkişaf Agentliyinin Xarici İşlər Nazirliyi, Beynəlxalq Ticarət və İnkişaf Departamenti ilə birləşməsi kömək göstərilməsi yolunda yeni yanaşmaya işarə edir və həmçinin özünə müstəsna olaraq humanitar proqramları deyil, eləcə də kommersiya və xarici siyasi məqsəd və proqramları da daxil edir.    

Gəlirlərin İqtisadi Qeyri-bərabərliyi (ən zənginlərin payı 1% təşkil edir).